szkaplerz (język polski)

czarne szkaplerze (1.1) na habitach
szkaplerz (1.2)
szkaplerz (1.3)
wymowa:
IPA: [ˈʃkaplɛʃ], AS: [škapleš], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. część stroju zakonnego, prostokątny płat sukna z otworem, nakładany przez głowę na habit
(1.2) rel. dwa małe kawałki sukna z wyszytym imieniem Matki Boskiej lub Chrystusa, połączone tasiemkami, noszone na piersiach, pod ubraniem, przez członków bractw religijnych lub osoby świeckie
(1.3) rel. medalik z wizerunkiem Matki Boskiej
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) (…) zastaję jednego z ojców franciszkanów, który mi daje swój szkaplerz do pocałowania[3].
(1.2) Widocznie kaduk mnie opętał i nosił. Ale z duszą chrześcijańską nie tak to łatwo; odpiąłem ja kurtkę, sięgam pod koszulę, a szkaplerz na wierzch wykładam i z dobrą miną znowu ku drodze zawracam[4].
(1.2) Oto mam na sobie szkaplerz, w którym zaszyte relikwie świętego Wojciecha (…)[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) medalik
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) dewocjonalia
(1.3) dewocjonalia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szkaplerzność ż
zdrobn. szkaplerzyk m
przym. szkaplerzny, szkaplerzowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. scapulare
uwagi:
(1.1-3) zobacz też: Indeks:Polski - Indeks terminów religijnych
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szkaplerz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 3 4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szkaplerz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. J. Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie
  4. A. Dygasiński, Wilk
  5. H. Rzewuski, Pamiątki JPana Seweryna Soplicy, cześnika parnawskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.