wierzch (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vʲjɛʃx], AS: [vʹi ̯ešχ], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) górna lub zewnętrzna powierzchnia czegoś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wierzch wierzchy dopełniacz wierzchu wierzchów celownik wierzchowi wierzchom biernik wierzch wierzchy narzędnik wierzchem wierzchami miejscownik wierzchu wierzchach wołacz wierzchu wierzchy - przykłady:
- (1.1) Kolejną teczkę położyłem na wierzchu sterty.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) z wierzchu • na wierzchu
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) spód
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wierzchowy mzw/mos, nawierzchnia ż, wierzchowiec mzw
- przym. wierzchni, wierzchowy
- przysł. wierzchem
- związki frazeologiczne:
- jechać wierzchem • patrz na wierzch, jakim kto wewnątrz
- etymologia:
- prasł. *vŕ̥chъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) top, surface, dłoni back, buta upper
- chiński standardowy: (1.1) 背 (bèi)
- esperanto: (1.1) supro
- rosyjski: (1.1) верх m
- ukraiński: (1.1) верх m
- włoski: (1.1) superficie ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.