wierzchowiec (język polski)

wierzchowiec (1.1)

wymowa:

IPA: [vʲjɛʃˈxɔvʲjɛʦ̑], AS: [vʹi ̯ešχovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) jeźdz. koń do jazdy wierzchem, w siodle

(1.2) gw. czubek, wierzchołek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wierzchowiec	wierzchowce
dopełniacz	wierzchowca	wierzchowców
celownik	wierzchowcowi	wierzchowcom
biernik	wierzchowca	wierzchowce
narzędnik	wierzchowcem	wierzchowcami
miejscownik	wierzchowcu	wierzchowcach
wołacz	wierzchowcu	wierzchowce

przykłady:

(1.1) Mój wierzchowiec wpadł do jakiegoś dołu, wypełnionego rudą, cuchnącą wodą^[1].

(1.1) Odjechawszy kawałek dalej, pan i sługa zsiedli ze swoich wierzchowców i puścili je na trawę, a sami posilali się z zawiniątka, które Sanczo zdjął z osła^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) rasowy / spłoszony / wspaniały wierzchowiec • dosiąść / dosiadać / popędzić / siodłać wierzchowca • jechać na wierzchowcu

synonimy:

(1.1) rumak; daw. wierzchowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) koń

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wierzchowy mos/mzw, wierzch mrz, wierzchowina ż

przym. wierzchni, wierzchowy

przysł. wierzchem

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wierzchowy + -owiec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mount
• arabski: (1.1) جواد m (ǧawād)
• francuski: (1.1) monture ż
• niemiecki: (1.1) Reitpferd n, Reittier n
• węgierski: (1.1) hátasló
• włoski: (1.1) cavallo da sella m, destriero m, alfana ż, cavalcatura ż

źródła: