dół (język polski)

dół (1.1)
widok z dołu (1.2)
wymowa:
IPA: [duw], AS: [duu̯]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dziura wykopana w ziemi
(1.2) najniższa część czegoś, np. budynku, obrazu, krajobrazu, terenu

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) przen. pot. zły stan psychiki
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Jeżeli jeden robotnik jest w stanie wykopać dół przez godzinę, to ile czasu taki sam dół będzie kopało sześciu robotników?
(1.2) Spójrz na dół, ktoś tam wybił okno.
(2.1) Ale wczoraj doła złapałem.
składnia:
kolokacje:
iść dołem • chylić się ku dołowi
synonimy:
(2.1) dołek, depresja, chandra, splin, dolina
antonimy:
(1.1) pagórek
(1.2) góra
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dolina ż, dołowanie n, zadołowanie n
zdrobn. dołek m, dołeczek m
czas. dołować, zadołować
przym. dolny, dołowy
przysł. oddolnie, na dole
związki frazeologiczne:
kaczy dółmieć doławilczy dół
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.