sześć (język polski)

sześć (1.1) sów
sześciu (1.1) kumpli
wymowa:
​, IPA: [ʃɛɕʨ̑], AS: [šeść]
znaczenia:

liczebnik główny

(1.1) liczba 6
(1.2) cyfra 6
odmiana:
(1.1) lp sześ|ć, sześciu, sześciu, sześć, sześcioma, sześciu, sześć; blm (zob. uwagi)
przykłady:
(1.1) W teleturnieju udział brało sześciu panów i sześć pań.
(1.2) Sześćdziesiąt jest zapisywane jako sześć zero.
składnia:
(1.1) sześć + D. lm nm albo sześciu + D. lm m
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zapis arabski 6, zapis rzymski VI
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szóstak mzw/mrz, szóstka ż, szóstkowy m, szóstkowa ż
przym. szóstkowy
licz. sześcioro, szósty
przedr. sześcio-
związki frazeologiczne:
(1.1) gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść • pal sześć
etymologia:
uwagi:
(1.1) liczebnik porządkowy szósty
(1.1) zobacz też: jeden • dwa • trzy • cztery • pięć • siedem • osiem • dziewięć • dziesięć
Odmiana: dla rzeczowników rodzaju męskoosobowego forma mianownika przyjmuje postać dopełniacza („sześciu”; por. przykład).
Pierwotnie wyraz sześć był rzeczownikiem[1] rodzaju żeńskiego[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Jan Miodek, Jest 500 milionów, 3 miliony korzystały, „Polski w Niemczech. Pismo Federalnego Związku Nauczycieli Języka Polskiego” nr 6/2018, s. 106.
  2. ↑ Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 7/1901, s. 102.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.