szóstka (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈʃustka], AS: [šustka]
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nazwa cyfry 6
(1.2) eduk. uczn. ocena w szkole, zazwyczaj najwyższa z dostępnych
(1.3) pot. anat. stomat. ząb trzonowy, pomiędzy przedtrzonowcem a innym trzonowcem
(1.4) pot. to, co ma numer 6, jest oznaczone liczbą 6, np. dom, autobus, bieg (w skrzyni biegów)
(1.5) harc. podstawowa jednostka w gromadzie zuchowej licząca sobie zwyczajowo sześć osób
(1.6) daw. pot. dziesięć centów[1]
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.2) Tomek to wzorowy uczeń, na świadectwie ma prawie same szóstki.
(1.3) Od dwóch dni boli mnie szóstka.
(1.4) Spóźnię się, ponieważ uciekła mi szóstka.
składnia:
kolokacje:
(1.3) dolna / górnaszóstka • usunąć / wyrwać szóstkę
synonimy:
(1.2) celujący, ocena celująca
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szóstkowy m, Szóstak mrz, szóstak mrz/mzw
przym. szóstkowy, szósty
licz. sześć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.2) zobacz też: oceny w polskiej szkole • jedynka • dwójka • trójka • czwórka • piątka • szóstka
(1.5) por. zastęp
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Jan Rozwadowski, O zjawiskach i rozwoju języka, „Język Polski” nr 9/1913, s. 250.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.