górny (język polski)

górna (1.1) część dźwigu

wymowa:

IPA: [ˈɡurnɨ], AS: [gurny] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który jest na pewnej wysokości, w górze

(1.2) o odcinku rzeki taki, który jest bliżej źródła

(1.3) muz. taki, który dotyczy wyższej części skali

(1.4) geol. młodszy

(1.5) st.pol. hardy

(1.6) st.pol. zarozumiały

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	górny		górna	górne	górni	górne
dopełniacz	górnego		górnej	górnego	górnych
celownik	górnemu		górnej	górnemu	górnym
biernik	górnego	górny	górną	górne	górnych	górne
narzędnik	górnym		górną	górnym	górnymi
miejscownik	górnym		górnej	górnym	górnych
wołacz	górny		górna	górne	górni	górne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Dokumenty przetargowe należy opatrzyć godłem w lewym górnym rogu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) piłka górna • górnolotny • Górne Łużyce

(1.3) dodana górna

synonimy:

antonimy:

(1.1) dolny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. góra ż, górzystość ż, góral m, góralka ż, górnik m, górnictwo n, górowanie n, pogórze n, góralek m

czas. górować ndk.

przym. górniczy, góralski, górzysty, górski

ims. górujący

przysł. górnie, góra

związki frazeologiczne:

górny i chmurny

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) upper; (1.2) upper; (1.3) upper; (1.4) early; (1.6) lofty
• baskijski: (1.1) gaineko, goiko
• czeski: (1.1) horní
• duński: (1.1) øvre, øverst; (1.3) øvre, øverst
• esperanto: (1.1) supra
• francuski: (1.1) supérieur
• hiszpański: (1.1) superior
• jidysz: (1.1) אייבערשט (ejberszt)
• łaciński: (1.1) superus
• niemiecki: (1.1) Ober-, obere
• norweski (bokmål): (1.1) øvre
• norweski (nynorsk): (1.1) øvre
• rosyjski: (1.1) ве́рхний; (1.2) ве́рхний; (1.4) ве́рхний
• słowacki: (1.1) hôrny
• szwedzki: (1.1) övre
• węgierski: (1.1) felső
• włoski: (1.1) superiore

źródła: