wyrwać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈvɨrvaʨ̑], AS: [vyrvać]
znaczenia:

czasownik

(1.1) wyciągnąć na siłę; wyszarpać[1]
(1.2) przen. niespodziewanie przerwać jakiś stan
(1.3) przen. pot. zdobyć partnera, partnerkę, sympatię
odmiana:
(1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Poślinił palec, tarł papier, odwrócił stronę i ujrzał brzydką dziurę. Wyrwał kartkę, zeszyt się rozsypał, na bibule została plama[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) wyrwać buraki / chwasty / marchewkę • wyrwać bez korzenia / z korzeniami
(1.2) wyrwać do odpowiedzi • wyrwać ze snu / z zamyślenia
(1.3) wyrwać chłopaka / dziewczynę / faceta / laskę
synonimy:
(1.1) wyszarpać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zrywka ż, wyrwanie n, wyrywanie n, wyrwa ż
czas. wyrywać ndk.
związki frazeologiczne:
wyrwać z korzeniami
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik Języka Polskiego Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007 ISBN 9788301146269
  2. Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.