trzeć (język polski)

oni trą (1.6)
wymowa:
IPA: [ṭʃɛʨ̑], AS: [ṭšeć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) naciskając, pocierać
(1.2) dotykać, utrudniając ruch
(1.3) kulin. rozdrabniać na cząstki lub rozgniatać na jednolitą masę
(1.4) rzad. uwierać, obcierać
(1.5) techn. wygładzać, wyrównywać powierzchnię odpowiednim narzędziem
(1.6) środ. rozcinać, rżnąc piłą

czasownik zwrotny niedokonany trzeć się (dk. brak)

(2.1) pocierać sobą o coś
(2.2) dotykać się, utrudniając ruch
(2.3) przen. kłócić się
(2.4) zool. (o rybach) odbywać tarło, wykonywać funkcje rozrodcze
odmiana:
(1.1-6) koniugacja XI
(2.1-4) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Jak się kąpię, to trę sobie pięty pumeksem.
(1.1) Nie trzyj oka, bo znów jęczmyk ci się zrobi.
(1.3) Turlał goryl po Urlach kolorowe korale, rudy góral kartofle tarł na tarce wytrwale, gdy spotkali się w Urlach góral tarł, goryl turlał chociaż sensu nie było w tym wcale[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) trzeć oczy
(1.3) trzeć marchew
synonimy:
(1.1) pocierać, ocierać, nacierać, szorować
(2.1) ocierać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zacierka ż, tarcie n, tarło n, natarcie n, tarcica ż, trak m
czas. utrzeć dk., zetrzeć dk., wycierać ndk., przecierać ndk.
przym. tarłowy, tarty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Małgorzata Strzałkowska: Wierszyki łamiące języki
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.