natarcie (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) odprzym. od nacierać
(1.2) wojsk. zaczepny manewr wojenny z zamiarem rozbicia wojsk przeciwnika i opanowania jego terenu; zob. też natarcie w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
(1.2)
przykłady:
(1.1) Natarcie komuś uszu śniegiem to głupi dowcip.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) atak, ofensywa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nacieranie n, tarcie n, tarcica ż
czas. nacierać ndk., natrzeć dk., trzeć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.