manewr (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈmãnɛfr̥], AS: [mãnefr̦], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. zaplanowany ruch wojsk w celu osiągnięcia dogodnej pozycji bojowej; zob. też manewr w Wikipedii
(1.2) zwrot pojazdu, przedmiotu lub ciała w celu uzyskania zamierzonej pozycji, wymagający zręcznego kierowania
(1.3) przen. zręczne posunięcie
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Najczęstszym manewrem taktycznym jest rotacja jednostek tak w natarciu, jak i w obronie.
(1.2) Wykonanie tego trudnego manewru wymaga od kierowcy sporego doświadczenia.
składnia:
kolokacje:
(1.2) manewr wymijania
synonimy:
(1.2) wolta
(1.3) finta, podstęp, wybieg, chwyt
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manewry nmos, manewrowanie n, manewrowy mos
czas. manewrować ndk.
przym. manewrowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. manœuvre[1] < p.łac. manuopera < łac. manus + operaręka + działanie[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „manœuvre” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.