finta (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈfʲĩnta], AS: [fʹĩnta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) sztuczka, trick, manewr, podstęp
- (1.2) sport. zmylenie przeciwnika
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik finta finty dopełniacz finty fint celownik fincie fintom biernik fintę finty narzędnik fintą fintami miejscownik fincie fintach wołacz finto finty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) fortel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. finta
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
finta (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
finta (język hiszpański)
- wymowa:
- IPA: [ˈfin̩.ta]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) sport. zwód, unik
- (1.2) sport. w szermierce: finta
- (1.3) hist. podatek płacony w przypadku wyższej potrzeby[1][2]
czasownik, forma fleksyjna
- (2.1) 3. os. lp (él, ella, usted) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od fintar
- (2.2) 2. os. lp (tú) trybu rozkazującego (imperativo) od fintar
- odmiana:
- (1) lm fintas
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) amago, regate
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.3) tributo
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1-2) czas. fintar, fintear
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) wł. finta
- (1.3) przypuszczalnie z port. finta
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „finta” w: Real Academia Española: Diccionario de la lengua española, 2014.
- ↑ Hasło „finta” w: María Moliner, Diccionario de Uso del Español. Edición electrónica, Editorial Gredos, 2008.
finta (język portugalski)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) 3. os. lp czasu teraźniejszego trybu oznajmującego (presente do indicativo) czasownika fintar
- (1.2) 2. os. lp czasu teraźniejszego trybu rozkazującego (imperativo) czasownika fintar
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
finta (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik przechodni i nieprzechodni
- (1.1) robić zwody, wybiegi, podstępy; kiwać[1]
- (1.2) sport. dryblować, kiwać[1]
- odmiana:
- (1.1-2) att finta, fintar, fintade, fintat, finta!; pres. part. fintande, perf. part. fintad
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tricksa
- (1.2) dribbla
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fint, fintande, fintning
- związki frazeologiczne:
- czasownik frazowy finta bort
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- 1 2 Hasło „finta” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.
finta (język włoski)
- wymowa:
- IPA: ['finta]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) udawanie, symulowanie
- (1.2) sport. zwód, zmylenie przeciwnika
- odmiana:
- lp finta; lm finte
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) far finta
- synonimy:
- (1.1) simulazione
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. finto, i
- rzecz. finto
- czas. fingere
- ims. finto
- związki frazeologiczne:
- per finta • far finta di niente
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.