usted (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [uș.ˈteð] ​

​ ​ ​ ​

znaczenia:

zaimek osobowy

(1.1) grzecz. pan, pani

(1.2) (Kolumbia) ty

odmiana:

(1)

 

osoba			zaimki akcentowane					zaimki nieakcentowane
			w funkcji podmiotu	w funkcji przydawki	dopełnienie przyimkowe			dopełnienie bliższe	dopełnienie dalsze	zwrotne
					…	zwrotne	+ con
lp	1.		yo		mí		conmigo	me
	2.		tú		ti		contigo	te
			vos
	3.	m	él, grzecz. usted1			sí	consigo	lo, le2	le se3	se
		ż	ella, grzecz. usted1					la
		n	ello	—	ello			lo
lm	1.	m	nosotros				—	nos
		ż	nosotras
	2.	m	vosotros4					os4
		ż	vosotras4
	3.	m	ellos, grzecz. ustedes1			sí	consigo	los	les se3	se
		ż	ellas, grzecz. ustedes1					las
Formy grzeczniościowe usted/es są zaimkami 2. os., lecz łączą się z formami czasowników w 3. os. i zgadzają się również z pozostałymi formami zaimkowymi w tej osobie. Akceptowany w języku oficjalnym przypadek „leísmo” (głównie w Hiszpanii), gdy zaimek odnosi się do osoby płci męskiej (ayer le vi lub ayer lo vi). Przybiera formę „se”, gdy poprzedza inny zaimek nieakcentowany w funkcji dopełnienia bliższego (se lo dije zamiast *le lo dije). W Ameryce, zachodniej Andaluzji i na Wyspach Kanaryjskich wszystkie zaimki 2. os. lm. pokrywają się z formami 3. os. (m.in. ustedes zastępuje vosotros/as).

przykłady:

(1.1) ¿Cómo se llama usted? → Jak się Pan/Pani nazywa?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wulg. rzad. vusted

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zaim. vusted

związki frazeologiczne:

etymologia:

hiszp. vusted < hiszp. vuestra + merced

uwagi:

(1.2) głównie spotykane w Bogocie; „tú” jest także używane, ale niemal wyłącznie w stosunku do rodziny czy bliskich przyjaciół

źródła: