zamiar (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzãmʲjar], AS: [zãmʹi ̯ar], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chęć zrobienia czegoś; coś, co się zamierza, planuje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zamiar	zamiary
dopełniacz	zamiaru	zamiarów
celownik	zamiarowi	zamiarom
biernik	zamiar	zamiary
narzędnik	zamiarem	zamiarami
miejscownik	zamiarze	zamiarach
wołacz	zamiarze	zamiary

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) poważne / wrogie zamiary • coś leży w czyichś zamiarach • coś kończy się na zamiarach • nie mieć zamiaru

synonimy:

(1.1) chęć, intencja, zamierzenie, zamysł

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) gotowość, plan, pomysł, zakusy^[1]

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zamierzenie n

czas. zamierzać ndk.

przym. zamierzony

związki frazeologiczne:

mieć poważne zamiary • mierz siły na zamiary, nie zamiar podług sił

etymologia:

uwagi:

por. cel

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) intention
• arabski: (1.1) غاية
• baskijski: (1.1) asmo
• białoruski: (1.1) намер m
• bułgarski: (1.1) намерение n
• chiński standardowy: (1.1) 打算 (dǎsuàn)
• czeski: (1.1) záměr m, úmysl m
• esperanto: (1.1) intenco
• francuski: (1.1) intention ż
• hindi: (1.1) इरादा m
• hiszpański: (1.1) intención m, propósito m
• islandzki: (1.1) áætlun ż, plan n
• karakałpacki: (1.1) niyet
• kataloński: (1.1) intenció ż
• kazachski: (1.1) мақсат, пиғыл
• łotewski: (1.1) nodoms m
• niderlandzki: (1.1) opzet n
• niemiecki: (1.1) Absicht ż
• nowogrecki: (1.1) πρόθεση ż, σκοπός m
• rosyjski: (1.1) намерение n
• szwedzki: (1.1) avsikt w, intention w, mening w, uppsåt n, föresats w
• ukraiński: (1.1) намір m
• węgierski: (1.1) szándék, intenció
• włoski: (1.1) intenzione ż

źródła: