tarcie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtarʲʨ̑ɛ], AS: [tarʹće], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od trzeć

(1.2) fiz. rozpraszanie energii wskutek dotykania się dwóch ciał podczas ich względnego ruchu

(1.3) zwykle w liczbie mnogiej: sprzeczki, niesnaski, nieporozumienia

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	tarcie
dopełniacz	tarcia
celownik	tarciu
biernik	tarcie
narzędnik	tarciem
miejscownik	tarciu
wołacz	tarcie

(1.3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tarcie	tarcia
dopełniacz	tarcia	tarć
celownik	tarciu	tarciom
biernik	tarcie	tarcia
narzędnik	tarciem	tarciami
miejscownik	tarciu	tarciach
wołacz	tarcie	tarcia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) nietarcie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. trzeć, potrzeć

rzecz. natarcie n, ucieranie n, zacierka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) friction; (1.3) friction, bad blood
• kataloński: (1.?) fricció ż
• niemiecki: (1.2) Reibung ż; (1.3) Reibereien ż lm
• rosyjski: (1.1) трение n; (1.2) трение n
• włoski: (1.?) attrito m

źródła: