sługa (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈswuɡa], AS: [su̯uga]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. osoba, która usługuje
- (1.2) st.pol. dworzanin
- (1.3) seks. osoba podległa w układzie sadomasochistycznym
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sługa słudzy dopełniacz sługi sług / sługów[1] celownik słudze sługom biernik sługę sług / sługów[1] narzędnik sługą sługami miejscownik słudze sługach wołacz sługo słudzy depr. M. i W. lm: (te) sługi[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) służący, pachołek, rab, parobczak
- antonimy:
- (1.1) pan
- (1.3) pan, master
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. służba ż, służący m, służenie n, służebnica ż, służka ż
- forma żeńska służąca ż
- czas. służyć ndk., usługiwać ndk., usłużyć dk., zasłużyć dk., obsłużyć dk.
- przym. usłużny, służebny, służbowy
- związki frazeologiczne:
- sługa boży • pan każe, sługa musi • serce nie sługa • pan szczodrobliwy, sługa życzliwy • pan, co obietnicą płaci, szybko sługę utraci • pan, który się sługi boi, za niewolnika stoi • staremu psu i staremu słudze jedna płaca • gdzie moda panią, rozum sługą • w dzień świętego Szczepana sługa na wsi zmienia pana • księży sługa wnet wyjdzie na pana • księży sługa boi się pługa • jaki pan, taki sługa • na święty Szczepan każdy sługa pan • sługa dobry pana myśli zna
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) servant, minion; (1.2) courtier; (1.3) servant, slave
- arabski: (1.1) عبد m, فراش m
- beludżi: (1.1) چاکر
- cerkiewnosłowiański: (1.1) рабъ m
- czeski: (1.1) sluha m
- duński: (1.1) tjener w
- esperanto: (1.1) servisto
- francuski: (1.1) serviteur m
- gocki: (1.1) 𐌼𐌰𐌲𐌿𐍃 m
- interlingua: (1.1) servo
- jidysz: (1.1) דינער m (diner)
- łaciński: (1.1) minister m, servus m
- niderlandzki: (1.1) bediende m/ż
- niemiecki: (1.1) Diener m
- nowogrecki: (1.1) διάκονος m, δούλος m
- rosyjski: (1.1) слуга m, раб m
- slovio: (1.1) sluzxnik
- starogrecki: (1.1) θής m
- szwedzki: (1.1) tjänare w
- ukraiński: (1.1) слуга m
- wilamowski: (1.1) dīner m, knǡht m; (1.2) dīner m
- włoski: (1.1) servo m, famulo m
- źródła:
- 1 2 3 Hasło „sługa” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.