sługa (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈswuɡa], AS: [su̯uga]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. osoba, która usługuje
(1.2) st.pol. dworzanin
(1.3) seks. osoba podległa w układzie sadomasochistycznym
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) służący, pachołek, rab, parobczak
antonimy:
(1.1) pan
(1.3) pan, master
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. służba ż, służący m, służenie n, służebnica ż, służka ż
forma żeńska służąca ż
czas. służyć ndk., usługiwać ndk., usłużyć dk., zasłużyć dk., obsłużyć dk.
przym. usłużny, służebny, służbowy
związki frazeologiczne:
sługa boży • pan każe, sługa musi • serce nie sługa • pan szczodrobliwy, sługa życzliwy • pan, co obietnicą płaci, szybko sługę utraci • pan, który się sługi boi, za niewolnika stoi • staremu psu i staremu słudze jedna płaca • gdzie moda panią, rozum sługą • w dzień świętego Szczepana sługa na wsi zmienia pana • księży sługa wnet wyjdzie na pana • księży sługa boi się pługa • jaki pan, taki sługa • na święty Szczepan każdy sługa pan • sługa dobry pana myśli zna
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sługa” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.