dworzanin (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. osoba będąca członkiem świty arystokraty, należąca do dworu; zob. też dworzanin w Wikipedii

(1.2) przen. osoba u władzy lub jej towarzysząca, członek ogólnie pojętego rządu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dworzanin	dworzanie
dopełniacz	dworzanina	dworzan
celownik	dworzaninowi	dworzanom
biernik	dworzanina	dworzan
narzędnik	dworzaninem	dworzanami
miejscownik	dworzaninie	dworzanach
wołacz	dworzaninie	dworzanie

przykłady:

(1.1) Raz po raz jakiś pan, czy dworzanin z szeregu wyjedzie, do karocy królewskiej się zbliży, kilka słów zamieni i przystanie, żeby do nadjeżdżających dołączyć.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dworak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwór m, podworowe n, dworactwo n, podwórze n, dwórka ż, dworka ż

forma żeńska dworzanka ż

przym. dworski, nadworny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) courtier
• bułgarski: (1.1) царедворец m
• czeski: (1.1) dvořan m
• esperanto: (1.1) kortegano
• francuski: (1.1) courtisan m
• hiszpański: (1.1) cortesano m
• niemiecki: (1.1) Höfling m
• nowogrecki: (1.1) αυλικός m

źródła: