servus (język łaciński)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) niewolnik[1]
(1.2) sługa, pachołek[1]

przymiotnik

(2.1) służebny, niewolniczy[1]
(2.2) podległy, podwładny[1]
(2.3) praw. obciążony serwitutem[1]
odmiana:
(1) (deklinacja II)
(2) (deklinacja I-II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) famulus
antonimy:
(1.1) dominus
(1.2) famula
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. servitium n, servitudo ż, servitus ż, servula ż, servola ż
forma żeńska serva ż
zdrobn. servulus m, servolus m
przym. servilis
czas. servo, servio
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. servo; źródłosłów dla pol. serwus
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 Hasło „servus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 565.

servus (język niemiecki)

wymowa:
IPA: [ˈseɐ̯vus] ​
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) austr. reg. serwus, cześć
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

servus (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) pot. serwus, cześć[1]

partykuła

(2.1) no cześć[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. II, P-Ž, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 272.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.