puścić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpuɕʨ̑iʨ̑], AS: [puśćić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. puszczać)

(1.1) aspekt dokonany od: puszczać

czasownik zwrotny dokonany puścić się (ndk. puszczać się)

(2.1) aspekt dokonany od: puszczać się
odmiana:
(1) koniugacja VIa
(2) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wypuszczać, dopuszczać, puszczać
rzecz. spust mrz, puszczenie n, puszczadło n, przepustka ż, upuszczenie n
związki frazeologiczne:
nie puścić pary z ustpuścić bąkapuścić farbępuścić kantem / puścić w trąbępuścić w skarpetkach / puścić z torbamipuścić pawiapuścić płazem • puścić perskie oczko • puścić się pędempuścić strzałkępuścić w niepamięćpuścić wodze fantazji / puścić cugle wyobraźni • puścić z dymem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: puszczać
  • czeski: (1.1) pustit
  • ukraiński: (1.1) пусти́ти
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.