puścić w trąbę (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpuɕʨ̑iʨ̑ ˈf‿trɔ̃mbɛ], AS: [puśćić f‿trõmbe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• denazal.• asynch. ą • przyim. nie tw. syl.
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa dokonana
- (1.1) pot. porzucić, opuścić kogoś, zerwać z kimś[1]
- odmiana:
- (1.1) zob. puścić, „w trąbę” nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Wyznała mi miłość, a na drugi dzień puściła mnie w trąbę[2].
- składnia:
- (1.1) puścić + B. (kogoś) + w trąbę
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) puścić kantem
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN ISBN 83-01-13696-0, s. 668.
- ↑ z Internetu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.