trąba (język polski)

trąba (1.2)
trąba (1.2)
trąba (1.3)
słoń drapie się trąbą (1.4) w oko
wymowa:
IPA: [ˈtrɔ̃mba], AS: [trõmba], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zgrub. od: trąbka
(1.2) muz. pot. każdy duży dęty, blaszany instrument muzyczny, np. tuba lub waltornia
(1.3) gwałtowny wir powietrza; zob. też trąba powietrzna w Wikipedii
(1.4) zool. wydłużony i umięśniony narząd chwytny u niektórych zwierząt (np. słonia); zob. też trąbowce w Wikipedii
(1.5) żart. o człowieku nieenergicznym, niezaradnym
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.2) Nie gram na żadnej trąbie od trzech lat.
(1.3) Niedawno na tym obszarze pojawiła się trąba powietrzna.
(1.4) Istnieje przekonanie, że figurka słonia z podniesioną trąbą przynosi szczęście.
(1.5) Nie poderwałeś jej? Ale z ciebie trąba!
składnia:
kolokacje:
(1.3) trąba powietrznadąć w trąby • odgłos trąby
synonimy:
(1.3) tornado
(1.5) gapa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trębacz m, trębaczka ż
zdrobn. trąbka ż
czas. wytrąbić, ndk. trąbić, dk. zatrąbić, odtrąbić
przym. trąbkowy, trąbkowaty
związki frazeologiczne:
jak z koziej dupy trąbapuścić w trąbęrobić w trąbętrąba jerychońska
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.