cuchnący (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʦ̑uxˈnɔ̃nʦ̑ɨ], AS: [cuχnõncy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
czasownik, forma fleksyjna
- (1.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od cuchnąć
przymiotnik
- (2.1) o bardzo brzydkim zapachu
- odmiana:
- (1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik cuchnący cuchnąca cuchnące cuchnący cuchnące dopełniacz cuchnącego cuchnącej cuchnącego cuchnących celownik cuchnącemu cuchnącej cuchnącemu cuchnącym biernik cuchnącego cuchnący cuchnącą cuchnące cuchnących cuchnące narzędnik cuchnącym cuchnącą cuchnącym cuchnącymi miejscownik cuchnącym cuchnącej cuchnącym cuchnących wołacz cuchnący cuchnąca cuchnące cuchnący cuchnące - przykłady:
- (2.1) Ładny kwiat nigdy nie jest cuchnący.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. cuchnąć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. cuchnąć
- uwagi:
- tłumaczenia:
- arabski: (2.1) زخم
- białoruski: (2.1) смярдзючы, смуродны
- duński: (1.1) stinkende; (2.1) stinkende, ildelugtende
- jidysz: (2.1) פֿאַרשטונקען (farsztunken), פֿאַרעיפּושט (faripeszt)
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.