szelma (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
- (1.1) osoba cwana, bez skrupułów
- (1.2) rub. spryciarz[1]
- odmiana:
- (1.1-2) w rodzaju męskoosobowym: lub w rodzaju żeńskim:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szelma szelmowie dopełniacz szelmy szelmów celownik szelmie szelmom biernik szelmę szelmów narzędnik szelmą szelmami miejscownik szelmie szelmach wołacz szelmo szelmowie depr. M. i W. lm: (te) szelmy[2] przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szelma szelmy dopełniacz szelmy szelm celownik szelmie szelmom biernik szelmę szelmy narzędnik szelmą szelmami miejscownik szelmie szelmach wołacz szelmo szelmy - przykłady:
- (1.1) Sąsiad należy do grona szelmów, typków spod ciemnej gwiazdy.
- (1.1) Szelmy, chcą mnie do ruiny doprowadzić tą swoją pomadą! (…) Odkąd bawimy tutaj, spotrzebowały tłuszczu co najmniej z dwunastu świń (…) Potrzebne doprawdy wyrzucać tyle pieniędzy po to, aby sobie gęby paćkać![3]
- (1.2) A to szelma, znowu mu się udało.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) cwaniak, oszust, przechera; posp. łajdak, łajdus, łobuz, łotr, łachudra, kundel, skunks, drań, szuja, podlec, nikczemnik, nędznik, kanalia, szubrawiec, parszywiec, zgniłek, pętak, psubrat, łajza, gadzina, ananas, ziółko, ptaszek, gagatek, ancymonek, filut, urwis, gałgan, hultaj, huncwot, drapichrust, chuligan, łapserdak, nicpoń, hycel, ladaco, szatan, skurczybyk, skurkowaniec, sobaka, sukinkot, jucha, śmierdziel, wywłoka; diabelskie nasienie, diabelski syn, chytry lis, szczwany lis; wulg. skurwysyn; daw. frant, bisurman, wisus
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szelmeczka ż, szelmostwo n, szelmowskość ż, szelmucha ż, szelmutka ż
- czas. szelmić ndk., szelmować ndk.
- przym. szelmowski
- przysł. szelmowsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Schelm[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cur, imp, knave, prankster, rascal, rogue
- czeski: (1.1) šelma ż
- esperanto: (1.1) fripono
- hiszpański: (1.1) bribón m, pícaro m
- jidysz: (1.1) שעלמע m (szelme)
- niemiecki: (1.1) Schelm m, Schelmin ż
- słowacki: (1.1) šelma ż
- szwedzki: (1.1) skälm w, rackare w, spjuver w, skojare w, filur w
- wilamowski: (1.1) šełm m, siełm m, ku̇jon m
- włoski: (1.1) filibustiere m
- źródła:
- ↑
Hasło „szelma” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „szelma” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Molier (Jean Baptiste Pocquelin), Pocieszne wykwintnisie
- ↑ Hasło „szelma” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.