filut (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) spryciarz albo żartowniś, figlarz[1][2]
- (1.2) daw. gw. (Warszawa) oszust[3]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik filut filuci dopełniacz filuta filutów celownik filutowi filutom biernik filuta filutów narzędnik filutem filutami miejscownik filucie filutach wołacz filucie filuci depr. M. i W. lm: (te) filuty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. filuteria ż
- przym. filuterny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. filou → oszust, szuler; figlarz, psotnik[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2
Hasło „filut” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 25.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.