figlarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈfʲiɡlaʃ], AS: [fʹiglaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ten, kto lubi płatać figle
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik figlarz figlarze dopełniacz figlarza figlarzy / rzad. figlarzów[1] celownik figlarzowi figlarzom biernik figlarza figlarzy / rzad. figlarzów narzędnik figlarzem figlarzami miejscownik figlarzu figlarzach wołacz figlarzu figlarze - przykłady:
- (1.1) Jacyś figlarze pomazali samochód pani dyrektor.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. figielek m, figiel m
- forma żeńska figlarka ż
- czas. figlować ndk.
- przym. figlarski, figlarny
- przysł. figlarnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. figiel + -arz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- duński: (1.1) spøgefugl w
- źródła:
- ↑
Hasło „figlarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.