spryciarz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. człowiek sprytny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spryciarz spryciarze dopełniacz spryciarza spryciarzy / rzad. spryciarzów[1] celownik spryciarzowi spryciarzom biernik spryciarza spryciarzy / rzad. spryciarzów narzędnik spryciarzem spryciarzami miejscownik spryciarzu spryciarzach wołacz spryciarzu spryciarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spryt m, spryciara ż, spryciula ż, spryciarstwo n
- przym. sprytny
- przysł. sprytnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) прайдзісвет m, прайдоха m
- włoski: (1.1) furbacchione m
- źródła:
- ↑
Hasło „spryciarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.