nicpoń (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɲiʦ̑pɔ̃ɲ], AS: [ńicpõń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek bezwartościowy, lekkomyślny[1]
- odmiana:
- (1.1)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nicpoń nicponie dopełniacz nicponia nicponi / nicponiów celownik nicponiowi nicponiom biernik nicponia nicponi / nicponiów narzędnik nicponiem nicponiami miejscownik nicponiu nicponiach wołacz nicponiu nicponie - przykłady:
- (1.1) Syna miał istotnie, ale był to wielki nicpoń, który doszedłszy lat, nabroił Bóg wie co, a wreszcie poszedł w świat i znikł gdzieś bez śladu.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) łachmyta, łapserdak, drapichrust, gałgan, hultaj, huncwot, ladaco, nic dobrego, niecnota, obwieś, oczajdusza, psiadusza, psiajucha, psianoga, psubrat, ptaszek, utrapieniec[4]; reg. śl. ożygon
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- nic po nim[5]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ne'er-do-well, wastrel
- górnołużycki: (1.1) krodawa ż
- hiszpański: (1.1) holgazán m, bribón m
- jidysz: (1.1) שייגעץ m (szejgec)
- niemiecki: (1.1) Taugenichts m, Schlingel m
- ukraiński: (1.1) нікчема m
- źródła:
- ↑
Hasło „nicpoń” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „nicpoń” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Stary sługa
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „nicpoń” w: Poradnia Językowa PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.