skrupuł (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) stan psychiczny człowieka mającego wątpliwość natury etycznej
(1.2) daw. aptekarska jednostka wagowa[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Obawiałem się przez chwilę, aby nie odwołała swoich poleceń i aby ten jej spóźniony skrupuł nie pokrzyżował moich planów[2].
(1.1) Koniec końców, tknięty jakimś skrupułem, rzekł do leżącej: Ej a dychaj se tu...[3]
(1.1) Katarzyna jest złą kobietą, więc tym bardziej dziwi, że ma jakiekolwiek skrupuły.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) stan
(1.2) jednostka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skrupuły lm nmos
przysł. skrupulatnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. scrupulus
uwagi:
występuje przeważnie w liczbie mnogiej
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) qualm
  • esperanto: (1.1) skrupulo
  • rosyjski: (1.1) угрызения совести lm
  • włoski: (1.1) scrupolo m
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „skrupuł” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Pierre Choderlos de Laclos, Niebezpieczne związki (tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, Lwów 1912)
  3. Stefan Żeromski, Rozdziobią nas kruki, wrony
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.