łotr (język polski)

wymowa:

IPA: [wɔtr̥], AS: [u̯otr̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor. ktoś popełniający czyny haniebne, niegodziwe^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łotr	łotrzy / łotrowie
dopełniacz	łotra	łotrów
celownik	łotrowi	łotrom
biernik	łotra	łotrów
narzędnik	łotrem	łotrami
miejscownik	łotrze	łotrach
wołacz	łotrze	łotrzy / łotrowie
depr. M. i W. lm: (te) łotry

przykłady:

(1.1) W końcu dorwali tego łotra i powiesili.

(1.1) Razem z Chrystusem ukrzyżowano dwóch łotrów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Dobry Łotr • skończony / zwykły łotr • okazać się łotrem

synonimy:

(1.1) nikczemnik, niegodziwiec, łajdak, przestępca, szelma, nicpoń, złoczyńca

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łotrostwo n, łotrowanie n

zdrobn. łotrzyk mos

forma żeńska łotrzyca ż

czas. łotrować ndk.

przym. łotrowski, łotrzykowski

przysł. łotrowsko

związki frazeologiczne:

kto z łotry przestawa, łotrem także bywa (sic!) • długo ten pokuka, kto łotra oszuka • bardzo się trudno ustrzec łotra domowego • lepiej być głupim niż łotrem • w wielkim mieście za dwóch dobrych – łotrów dwieście • dobry łotr

etymologia:

(1.1) niem. Lotter → nicpoń^[2][3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) villain
• chiński standardowy: (1.1) 坏人 (huàirén)
• czeski: (1.1) lotr m, padouch m
• esperanto: (1.1) fripono, kanajlo
• francuski: (1.1) scélérat m
• hiszpański: (1.1) villano m
• irlandzki: (1.1) bithiúnach m
• kaszubski: (1.1) fagas m
• niemiecki: (1.1) Schurke m, Gauner m
• portugalski: (1.1) vilão m, salafrário m, patife m
• rosyjski: (1.1) подлец m (podléc), негодяй m (negodâj), злодей m (zlodej)
• ukraiński: (1.1) негідник m
• węgierski: (1.1) gazember
• włoski: (1.1) canaglia ż, cialtrone m, mascalzone m, farabutto m, furfante m, briccone m, scellerato m

źródła: