kundel (język polski)
kundle (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈkũndɛl], AS: [kũndel], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) pies niezaliczany do żadnej z ras psów
- (1.2) pot. pogard. każdy pies (najczęściej zachowujący się niewłaściwie) niezależnie od jego pochodzenia
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kundel kundle dopełniacz kundla kundli celownik kundlowi kundlom biernik kundla kundle narzędnik kundlem kundlami miejscownik kundlu kundlach wołacz kundlu kundle - przykłady:
- (1.2) Zabierz pan tego kundla! Kto to widział żeby pies siedział na krześle!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pies nierasowy, mieszaniec
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pies
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kundlizm mrz
- zdrobn. kundelek mzw
- czas. skundlić dk.
- ims. skundlony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- praindoeur. *kuo
- uwagi:
- por. mieszaniec
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mongrel, mutt, tyke, cur, bitzer, random-bred dog
- duński: (1.1) gadekryds n; (1.2) køter w
- esperanto: (1.1) senrasa hundo; (1.2) hundaĉo
- francuski: (1.1) corniaud m; (1.2) cabot m
- hiszpański: (1.1) chucho m, perro m mestizo; (1.2) chucho m
- rosyjski: (1.1) дворняга ż
- włoski: (1.1) bastardo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.