dublet (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) drugi albo kolejny identyczny egzemplarz czegoś
(1.2) jęz. jedno z dwóch lub kilku słów w języku, które ostatecznie współdzieli z nimi etymologię, lecz dotarło do tego języka inną drogą
(1.3) sport. zwycięstwo w dwóch w klasyfikacjach w zawodach sportowych w tym samym czasie
(1.4) hist. rodzaj obcisłego kaftanu noszonego przez mężczyzn od XV do XVII wieku; zob. też Dublet (ubiór) w Wikipedii
(1.5) jubil. podrobiony kamień składający się z prawdziwego kamienia szlachetnego lub kryształu oraz kamienia o mniejszej wartości lub szkła; zob. też Dublet (jubilerstwo) w Wikipedii
(1.6) łow. dwa strzały z dubeltówki, które trafiają dwie sztuki zwierzyny
(1.7) śr.pol. gatunek jedwabnej tkaniny[1]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.2) Słowa mięsiarz i masarz to dublety, oba pochodzą z prasłowiańskiego *męsarь, lecz masarz to pożyczka z języka czeskiego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dublecik mrz
związki frazeologiczne:
dublet elektronowy • dublet widmowy
etymologia:
poświadczone od 1562[1]
zapożyczenie z niem. Dublette, z franc. doublet[2]
uwagi:
war. śr.pol. duplet, przest. dupleta
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dublet” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
  2. Hasło „dublet” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13019-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.