ostatecznie (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌɔstaˈtɛʧ̑ʲɲɛ], AS: [ostatečʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni…• akc. pob.

znaczenia:

przysłówek

(1.1) całkowicie, zupełnie, w sposób ostateczny lub do końca

(1.2) wreszcie, w końcu

(1.3) w ostatecznym razie

odmiana:

(1.1-3) nieodm.

przykłady:

(1.1) Geniusz przestał się pojawiać, jakby pojął, że wyrok zapadł ostatecznie^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) definitywnie

(1.2) w końcu

(1.3) w ostateczności

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostateczność ż, ostatni m, ostatek mrz

przym. ostateczny, ostatni, przedostatni

przysł. ostatnio

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ostateczny + -e

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) decisively; (1.2) ultimately, after all, eventually
• arabski: (1.2) أخيرا (akhiiran)
• baskijski: (1.2) azken batean
• chiński standardowy: (1.2) 最后 (zuìhòu); (1.3) 最后 (zuìhòu)
• esperanto: (1.2) finfine
• francuski: (1.1) définitivement; (1.2) finalement
• hindi: (1.2) आख़िर (akhir)
• hiszpański: (1.1) definitivamente; (1.2) finalmente
• interlingua: (1.1) definitivemente
• koreański: (1.2) 역시
• kornijski: (1.1) wor'tiwedh; (1.2) wostiwedh
• marathi: (1.2) अखेर
• niemiecki: (1.1) schließlich, letztlich
• pendżabski: (1.2) ਓੜਕ
• rosyjski: (1.1) окончательно (okončatelʹno)
• szwedzki: (1.2) slutligen, till sist, i slutändan, till syvende och sist
• węgierski: (1.1) végül

źródła: