geniusz (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɡɛ̃ɲjuʃ], AS: [gńi̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba wybitna, o nieprzeciętnych zdolnościach
(1.2) mit. rzym. liter. duch sprawujący pieczę nad człowiekiem, społecznością lub miejscem

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) czyjeś nieprzeciętne zdolności, umiejętności, czyjś wybitny talent
(2.2) pot. ponadprzeciętność, wybitność czegoś
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) blm
przykłady:
(1.1) Już wtedy było jasne, że chłopak jest geniuszem.
składnia:
kolokacje:
(1.2) geniusz snu / śmierci
(2.1) geniusz kompozytorski / literacki / polityczny / wojenny / wojskowypodziwiać geniusz • ludzki geniusz • wspiąć się / wznieść się na wyżyny geniuszu
(2.2) geniusz dzieła / pomysłu / utworu / wynalazku
synonimy:
(2.1) wybitny talent
(2.2) genialność
antonimy:
hiperonimy:
(2.2) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. genialność ż
zdrobn. geniuszek m
przym. genialny
przysł. genialnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też geniusz w Wikipedii
zob. też geniusz w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.