ostateczność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) sytuacja ostateczna
- (1.2) cecha tego, co ostateczne
- (1.3) daw. koniec, kres
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ostateczność ostateczności dopełniacz ostateczności ostateczności celownik ostateczności ostatecznościom biernik ostateczność ostateczności narzędnik ostatecznością ostatecznościami miejscownik ostateczności ostatecznościach wołacz ostateczności ostateczności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) absolutna / zupełna ostateczność
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ostatek mrz, ostatni mos
- przym. ostateczny, ostatni
- przysł. ostatecznie
- związki frazeologiczne:
- w ostateczności
- etymologia:
- pol. ostateczny + -ość < pol. ostatek + -ny
- uwagi:
- zwykle w lp
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) extremity, ultimacy
- łaciński: (1.1) extremitas ż; (1.3) extremitas ż
- włoski: (1.1) estremità ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.