apostata (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌapɔˈstata], AS: [apostata], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która porzuciła swoją religię albo jej przekonania i zasady
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ostatecznie uznano go za apostatę i wykluczono ze wspólnoty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odstępca, odszczepieniec
antonimy:
(1.1) nawróceniec, nawrócony, neofita, prozelita
hiperonimy:
(1.1) niewierzący
hiponimy:
(1.1) syn marnotrawny, zbłąkana owieczka, heretyk
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. apostatka ż, apostazja ż
przym. apostatyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
zob. apostazja
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

apostata (język baskijski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) apostata
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. apostasia
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

apostata (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) apostata
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odpadlík
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

apostata (interlingua)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) apostata
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. apostasia
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

apostata (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. apostata
(1.2) nicpoń, człowiek nikczemny, zły
odmiana:
(1.1) apostata, apostatae (deklinacja I)
przykłady:
(1.2) Qui dicit regi: Apostata; qui vocat duces impios[1]? → Czy króla ktoś nazwie: Nicponiu, lub możnych określi: Zbrodniarze[1]?
(1.2) Homo apostata vir inutilis, graditur ore perverso[2]. → Człowiekiem nikczemnym jest i nicponiem, kto chodzi z kłamstwem na ustach[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. apostato
rzecz. apostasis ż, apostasia ż, apostatio ż
przym. apostaticus
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. ἀποστάτης
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Księga Hioba 34, 18 (tekst łac.) (pol.)
  2. 1 2 Księga Przysłów 6, 12 (tekst łac.) (pol.)

apostata (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) apostata[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. apostázia ż, apostáza ż
czas. apostatovať
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 12.
  2. Hasło „apostata” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.