zbrodniarz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek, który popełnił zbrodnię
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zbrodniarz zbrodniarze dopełniacz zbrodniarza zbrodniarzy / rzad. zbrodniarzów[1] celownik zbrodniarzowi zbrodniarzom biernik zbrodniarza zbrodniarzy / rzad. zbrodniarzów[1] narzędnik zbrodniarzem zbrodniarzami miejscownik zbrodniarzu zbrodniarzach wołacz zbrodniarzu zbrodniarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) morderca, zabójca
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) przestępca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zbrodnia ż, zbrodniczość ż
- forma żeńska zbrodniarka ż
- przym. zbrodniczy
- przysł. zbrodniczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. złoczyńca
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) criminal, felon, malefactor
- esperanto: (1.1) kriman
- francuski: (1.1) criminel m
- hiszpański: (1.1) criminal m
- niemiecki: (1.1) Verbrecher m
- portugalski: (1.1) criminoso m
- rosyjski: (1.1) преступник m
- szwedzki: (1.1) förbrytare w, bandit w, bov w, brottsling w, skurk w
- węgierski: (1.1) bűnügyi
- włoski: (1.1) criminale m
- źródła:
- 1 2
Hasło „zbrodniarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.