brud (język polski)
brud (1.1)
- wymowa:
-
- IPA: [brut], AS: [brut], zjawiska fonetyczne: wygł.
- homofon: bród
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) każde zanieczyszczenie osiadłe na czymś
- (1.2) przen. wina, grzech lub wyrządzone zło
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brud brudy dopełniacz brudu brudów celownik brudowi brudom biernik brud brudy narzędnik brudem brudami miejscownik brudzie brudach wołacz brudzie brudy - przykłady:
- (1.1) W tych szafkach jest tyle brudu, że aż mnie mdli.
- (1.2) Nie ma co wyciągać starych brudów na wierzch.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) nieczystość, zanieczyszczenie, pot. wulg. gnój, syf
- antonimy:
- (1.1) czystość
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. brudas m, brudzenie n, zabrudzenie n, brudownik m
- przym. brudny
- przysł. brudno
- czas. brudzić, pobrudzić, zabrudzać/zabrudzić
- związki frazeologiczne:
- w chacie, gdzie brud, snuje się smród
- etymologia:
- od prasł. *brudъ[1][2]
- por. białor. бруд, ukr. бруд, czes. břud i słc. brud
- uwagi:
- nie mylić z: bród, brut
- zobacz też: brudy
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dirt, filth
- arabski: (1.1) قذر, تراب, نجس, سخام ,وسخ
- azerski: (1.1) çirk
- białoruski: (1.1) бруд m; (1.2) бруд m
- chorwacki: (1.1) prljavština ż
- czeski: (1.1) břud m
- duński: (1.1) snavs n, skidt n
- esperanto: (1.1) malpuraĵo
- francuski: (1.1) saleté ż
- gudźarati: (1.1) ગંદકી ż (gandakī)
- hiszpański: (1.1) suciedad ż, mugre ż
- islandzki: (1.1) skítur m, óhreinindi n/lm, saur m, sorp n
- niemiecki: (1.1) Schmutz m
- nowogrecki: (1.1) βρόμα ż
- rosyjski: (1.1) грязь ż
- slovio: (1.1) graz (граз)
- słowacki: (1.1) brud m
- szwedzki: (1.1) smuts w, lort w, skit w
- tuvalu: (1.1) lailaiga
- ukraiński: (1.1) бруд m, грязь ż
- włoski: (1.1) sporcizia ż, sudicio m, sudiciume m
- źródła:
- ↑ Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. III, Moskwa 1974-, s. 44 i 45.
- ↑
Hasło „brud” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
brud (język duński)
en brud (1.1)
.JPG.webp)
brud (2.2)
- wymowa:
- IPA: [b̥ʁuˀð] • Dania: ['bruˀð]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) panna młoda
- (1.2) zool. łasica pospolita
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (2.1) pękanie, łamanie
- (2.2) pęknięcie, złamanie
- (2.3) med. złamanie
- (2.4) praw. naruszenie
- (2.5) przerwanie, przerwa
- odmiana:
- (1) en brud, bruden, brude, brudene
- (2) et brud, bruddet, brud, bruddene
- przykłady:
- (1.1) Bruden havde en hvid ventekjole på. → Panna młoda miała na sobie białą sukienkę ciążową.
- (2.3) Et åbent knoglebrud er normalt ekstremt smertefuldt. → Otwarte złamanie kości jest zwykle skrajnie bolesne.
- (2.3) På basis af en røntgenundersøgelse konstaterede lægen et kompliceret brud på det højre håndled. → Na podstawie badania rentgenologicznego lekarz stwierdził powikłane złamanie prawego nadgarstka.
- (2.4) Banken er mistænkt for groft brud på loven om hvidvaskning af penge. → Bank jest podejrzany o rażące naruszenie ustawy o praniu pieniędzy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) brudepar
- (2.3) knoglebrud
- synonimy:
- (2.3) fraktur
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. bryde
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- st.nord. brúðr
- uwagi:
- źródła:
brud (język szwedzki)
brud (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) panna młoda
- (1.2) slang. dziewczyna
- odmiana:
- (1.1-2) en brud, bruden, brudar, brudarna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) stå brud → wychodzić za mąż • brudgum • brudklänning • brudpar
- (1.2) raggarbrud
- synonimy:
- (1.2) brutta, tjej
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.