Świętowit (język polski)

Współczesne wyobrażenie posągu Świętowita (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mit. słow. słowiański bóg wojny i urodzaju czczony przez plemię Ranów, którego główna świątynia znajdowała się na wyspie Rugia, na przylądku Arkona; zob. też Świętowit w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wedle wiary Rugian walczył Świętowit, bo tak się bałwan nazywał, na tym koniu przeciw wrogom swej czci, a dowodziło tego, że koń, acz na noc zamknięty w swej stajni, rano nieraz tak zziajany, a ubłocony wyglądał, jakby w powrocie z wyprawy bardzo znaczną przebiegał drogę[1].
(1.1) Ten sam Daćbóg w Arkonie nazywał się Świętowitem, był przecież dawcą urodzajów, któremu na cześć obchodzono najwalniejsze Święto doroczne po żniwach, niby bohacz białoruski, czczony tej samej porze[2].
(1.1) Poza nim plasują się bóstwa lokalne, z których część, jak Świętowit, może zostać utożsamiona z interesami państwowymi i awansować na głównego boga[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bóg Świętowit
synonimy:
(1.1) war. Swantewit, Swentowit
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. święto n, święta ż, świętość ż, świątynia ż, świątek m, świętoszek m, świętoszkowatość ż, święcone n, święconka ż, święcenie n, świętowanie n, wyświęcanie n
czas. święcić ndk., świętować ndk.
przym. Świętowitowy, święty, świąteczny, świątynny, świętoszkowaty
przysł. świątecznie, święcie, świętobliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
sztuczne zapożyczenie i transkrypcja łac. Suantouitus, ze st.poł. *Svątevit, które składa się ze st.poł. kontynuantów prasł. *svętъ → święty + *-o- + *-vitъ (przyrostek o niejasnym znaczeniu)
uwagi:
nie mylić z Światowid
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) Svetovit, Sventovit, Svantovit, Svantevit
  • białoruski: (1.1) Святавіт m
  • bośniacki: (1.1) Svetovit m
  • bułgarski: (1.1) Святовит m
  • chorwacki: (1.1) Svetovit m
  • czeski: (1.1) Svantovít m, Svantovit m
  • dolnołużycki: (1.1) Swantowit m
  • japoński: (1.1) スヴェントヴィト, スヴァントヴィト
  • kaszubski: (1.1) Swiãtowit m
  • łaciński: (1.1) Suantouitus m, Suantouith m, Suantuitho m, Suantevit m
  • macedoński: (1.1) Световит m
  • niemiecki: (1.1) Swantewit m, Swentowit m, Swantewit m
  • nowogrecki: (1.1) Σβάντοβιτ m, Σβέντοβιτ m
  • rosyjski: (1.1) Святовит m
  • serbski: (1.1) Световит m
  • słowacki: (1.1) Svantovít m
  • słoweński: (1.1) Svetovit m
  • staronordyjski: (1.1) Svanteviz m
  • ukraiński: (1.1) Святовит m
  • włoski: (1.1) Svetovit m
źródła:
  1. ↑ Aleksander Gieysztor, Mitologia Słowian, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2006, ISBN 978-83-235-0234-0, s. 123.
  2. ↑ Aleksander Brückner, Mitologia słowiańska i polska, Stanisław Urbańczyk (red.), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1985, ISBN 83-01-06245-2, s. 122.
  3. ↑ Andrzej Szyjewski, Religia Słowian, Wydawnictwo WAM, Kraków 2003, ISBN 83-7318-205-5, s. 240.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.