palenie (język polski)

palenie (1.1) odpadów

palenie (1.2)

wymowa:

IPA: [paˈlɛ̃ɲɛ], AS: [palẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) proces spalania, palenia się

(1.2) zwyczaj palenia papierosów, tytoniu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	palenie	palenia
dopełniacz	palenia	paleń
celownik	paleniu	paleniom
biernik	palenie	palenia
narzędnik	paleniem	paleniami
miejscownik	paleniu	paleniach
wołacz	palenie	palenia

przykłady:

(1.1) Palenie zapałek dawało mi zawsze ogromną frajdę.

(1.2) Jedyną rzeczą u babci, która mnie zawsze denerwowała, było jej notoryczne palenie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) palenie zabronione • bierne palenie

synonimy:

(1.1) spalanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kremacja

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paliwo n, palarnia ż, palacz ż, palaczka ż, palnik mrz, palarka ż, palność ż, zapalenie n, palący m, spalanie n, spalenie n, zapałka ż, przypalenie n

czas. odpalić, odpalać, palić ndk., spalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., podpalać ndk., podpalić ndk., zapalać ndk., zapalić ndk.

przym. palny, palący

ims. palący

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) burning, combustion; (1.2) smoking
• arabski: (1.1) احتراق m; (1.2) تدخين m
• białoruski: (1.2) курэнне n
• bułgarski: (1.2) пушене n
• duński: (1.2) rygning w
• esperanto: (1.1) fumado; (1.2) fumado
• francuski: (1.1) combustion
• hiszpański: (1.2) fumar m
• interlingua: adustion
• islandzki: (1.2) reyking ż
• japoński: (1.2) 喫煙(きつえん)
• niemiecki: (1.1) Verbrennung ż; (1.2) Rauchen n
• nowogrecki: (1.2) κάπνισμα n
• rosyjski: (1.1) сжигание n, горение n; (1.2) табакокурение n, курение n
• szwedzki: (1.2) rökning w
• tuvalu: (1.1) fakaˈmelega
• ukraiński: (1.2) тютюнопаління n

źródła: