palaczka (język polski)
.jpg.webp)
palaczka (1.1)
- wymowa:
- IPA: [paˈlaʧ̑ka], AS: [palačka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta, która pali (np. papierosy, tytoń, opium itp.)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik palaczka palaczki dopełniacz palaczki palaczek celownik palaczce palaczkom biernik palaczkę palaczki narzędnik palaczką palaczkami miejscownik palaczce palaczkach wołacz palaczko palaczki - przykłady:
- (1.1) Moja babcia jest nałogową palaczką, potrafi wypalić nawet dwie paczki dziennie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bierna palaczka
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. palić ndk., rozpalać ndk., rozpalić dk., wypalić dk., wypalać dk., przypalić dk., przypalać ndk., podpalić dk., podpalać ndk.
- rzecz. palnik m, palenie n, rozpalenie n, rozpalanie n, wypalenie n, wypalanie n, przypalenie n, przypalanie n, podpalenie n, podpalanie n
- forma męska palacz m
- przym. palny, palnikowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: palacz
- bułgarski: (1.1) пушачка ż
- czeski: (1.1) kuřačka ż
- francuski: (1.1) fumeuse ż
- hiszpański: (1.1) fumadora ż
- niemiecki: (1.1) Raucherin ż
- nowogrecki: (1.1) καπνίστρια ż
- rosyjski: (1.1) курильщица ż, табачница ż
- słowacki: (1.1) fajčiarka ż
- włoski: (1.1) fumatrice ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.