karabinier (język polski)
włoscy karabinierzy (1.1)
kolumbijscy karabinierzy (1.1)
napoleońscy karabinierzy (1.3)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. żandarm we Włoszech i innych krajach
- (1.2) wojsk. żołnierz straży granicznej w Hiszpanii
- (1.3) hist. wojsk. w dawnych armiach europejskich: wyborowy żołnierz piechoty i kawalerii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik karabinier karabinierzy dopełniacz karabiniera karabinierów celownik karabinierowi karabinierom biernik karabiniera karabinierów narzędnik karabinierem karabinierami miejscownik karabinierze karabinierach wołacz karabinierze karabinierzy depr. M. i W. lm: (te) karabiniery[1] - przykłady:
- (1.1) Niemcy uznali go za karabiniera z powodu jego czapki, dlatego nie słuchając żadnych tłumaczeń, zmusili go do eskortowania więźniów na plac[2].
- (1.2) Kilku uzbrojonych po zęby karabinierów czekało na konwój na granicy z Andorą.
- (1.3) Młody, elegancki i przystojny rotmistrz konnych karabinierów gwardji, książę Lacy-Martinez, wraz z nowomianowanym sekretarzem rozpoczęli swoją karjerę kolonjalną od rozbijania twarzy murzynom[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) boloński / włoski karabinier • koszary / pomoc /szkoła karabinierów
- (1.2) hiszpańscy karabinierzy • koszary karabinierów
- (1.3) polski karabinier konny • pułk królewskich karabinierów
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) żandarm
- (1.2) żołnierz
- (1.3) kawalerzysta
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karabin mrz, karabinek mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. carabinier < wł. carabiniere < franc. carabine < franc. carabin
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) carabineer, carabinier; (1.3) carabineer, carabinier
- francuski: (1.3) carabinier m
- hiszpański: (1.3) carabinero m
- niemiecki: (1.3) Karabinier m
- portugalski: (1.3) carabineiro m
- włoski: (1.1) carabiniere m; (1.3) carabiniere m
- źródła:
- ↑
Hasło „karabinier” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ z Internetu
- ↑ Ferdynand Ossendowski, Tajemnica płonącego samolotu (wyd. 1935)
karabinier (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) hist. wojsk. karabinier
- (1.2) wojsk. karabinier (we Włoszech)
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. karabiniersky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.