kawaleria (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkavaˈlɛrʲja], AS: [kavalerʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. rodzaj wojsk walczących konno; zob. też kawaleria w Wikipedii

(1.2) przest. zbiorowo: młodzi mężczyźni

odmiana:

(1.1-2) blm;

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kawaleria
dopełniacz	kawalerii
celownik	kawalerii
biernik	kawalerię
narzędnik	kawalerią
miejscownik	kawalerii
wołacz	kawalerio

przykłady:

(1.1) Wódz czekał, aż piechota wroga znajdzie się w umówionym miejscu, po czym wydał kawalerii rozkaz do szarży.

składnia:

kolokacje:

(1.1) lekka / ciężka kawaleria • kawaleria powietrzna • kawaleria szarżuje / prowadzi zwiad / pędzi • służyć w kawalerii • szarża kawalerii • oddział / szwadron / pułk / brygada / dywizja kawalerii

synonimy:

(1.1) jazda, konnica

(1.2) kawalerka

antonimy:

(1.1) piechota

hiperonimy:

(1.2) młodzież

hiponimy:

(1.1) dragonia, husaria, rajtaria

holonimy:

meronimy:

(1.1) kawalerzysta

(1.2) kawaler

wyrazy pokrewne:

rzecz. kawalerstwo n, kawalerzysta m, kawaler m, kawalerka ż

przym. kawaleryjski, kawalerski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. kawaler < wł. cavaliere^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cavalry
• baskijski: (1.1) zalditeria
• białoruski: (1.1) кавалерыя ż
• bułgarski: (1.1) кавалерия ż
• duński: (1.1) rytteri n, kavaleri n
• esperanto: (1.1) kavalerio
• francuski: (1.1) cavalerie ż
• hiszpański: (1.1) caballería ż
• islandzki: (1.1) riddaralið n
• kataloński: (1.1) cavalleria ż
• niemiecki: (1.1) Kavallerie ż
• nowogrecki: (1.1) ιππικό n
• rosyjski: (1.1) кавалерия ż
• szwedzki: (1.1) kavalleri n
• ukraiński: (1.1) кавалерія ż

źródła: