Niemiec (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈɲɛ̃mʲjɛʦ̑], AS: [ńẽmʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

homofon: niemiec

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek narodowości niemieckiej

(1.2) obywatel Niemiec

(1.3) pot. mieszkaniec Niemiec

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. od: Niemcy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Niemiec	Niemcy
dopełniacz	Niemca	Niemców
celownik	Niemcowi	Niemcom
biernik	Niemca	Niemców
narzędnik	Niemcem	Niemcami
miejscownik	Niemcu	Niemcach
wołacz	Niemcu / Niemcze	Niemcy

przykłady:

(1.1) Nelli pochodzi od Niemców nadwołżańskich.

(1.2) Mój szwagier jest Niemcem.

(1.3) Jej mąż mieszkał w Niemczech, ale nie był Niemcem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Niemiec alpejski • Niemiec austriacki • Niemiec bałtycki • Niemiec besarabski • Niemiec bukowiński • Niemiec dobrudzki • Niemiec karpacki • Niemiec nadwołżański • Niemiec sudecki • Niemiec wołyński

synonimy:

(1.1) żart. germaniec; pogard. adolf, szkop, szwab, fryc, helmut, niemiaszek, przest. niemczura

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europejczyk

hiponimy:

(1.1) berlińczyk, drezdeńczyk, enerdowiec; Bawarczyk, Meklemburczyk, Prusak, Saksończyk, Sas, Szwab, Westfalczyk

(1.2) berlińczyk, drezdeńczyk, enerdowiec; Bawarczyk, Meklemburczyk, Saksończyk, Westfalczyk

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. niemiecki mrz, Niemcy nmos, niemieckość ż, niemczenie n, zniemczenie n, zniemczanie n

zdrobn. niemiaszek m

forma żeńska Niemka ż, niemra ż

czas. niemczyć ndk., niemczeć ndk., zniemczeć dk., zniemczyć dk., zniemczać ndk.

przym. niemiecki, poniemiecki, sudeckoniemiecki

przysł. niemiecko

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *němьcь^[1] → niemówiący (po słowiańsku), od przymiotnika prasł. *němъ → niemy

por. białor. немец, bułg. немец, chorw. Nijemac, czes. Němec, mac. Немец, ros. немец, scs. нѣмьць, słc. Nemec, słń. Nemec i ukr. ні́мець

por. także etymologię słów Słowianin i barbarzyńca

uwagi:

nie mylić z: Nieniec

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) German
• arabski: (1.1) ألماني m
• baskijski: (1.1) aleman; (1.2) aleman, alemaniar
• białoruski: (1.1) немец m; (1.2) немец m; (1.3) немец m
• bułgarski: (1.1) германец m, немец m
• czeski: (1.1) Němec m
• duński: (1.1) tysker w
• esperanto: (1.1) germano
• estoński: (1.1) sakslane
• fiński: (1.1) saksalainen
• francuski: (1.1) Allemand m
• hindi: (1.1) जर्मन m
• hiszpański: (1.1) alemán m
• interlingua: (1.1) germano
• islandzki: (1.1) Þjóðverji m
• kataloński: (1.1) alemany m
• litewski: (1.1) vokietis m
• łotewski: (1.1) vācietis m
• niderlandzki: (1.1) Duitser m
• niemiecki: (1.1) Deutscher m
• norweski (bokmål): (1.1) tysker m
• nowogrecki: (1.1) Γερμανός
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) alemão m
• rosyjski: (1.1) немец m; (1.2) немец m; (1.3) немец m
• slovio: (1.1) Germanic (Германиц)
• słowacki: (1.1) Nemec m
• szwedzki: (1.1) tysk w
• turecki: (1.1) Alman
• ukraiński: (1.1) німець m; (1.2) німець m; (1.3) німець m
• włoski: (1.1) tedesco m

źródła: