niemiec (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pot. protestant, luteranin[1]
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik niemiec dopełniacz niemca celownik niemcowi biernik niemca narzędnik niemcem miejscownik niemcu wołacz niemcu - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik niemiec niemce dopełniacz niemca niemców celownik niemcowi niemcom biernik niemca niemce narzędnik niemcem niemcami miejscownik niemcu niemcach wołacz niemcu niemce - przykłady:
- (1.2) pot. Zrobiłaś te ćwiczenia na niemca?
- (1.2) pot. W środę mamy dwa niemce, bo chemica pojechała ze swoją klasą na wycieczkę.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-2) niemiecki
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Niemcy lm mos/lm nmos, Niemiec mos
- przym. niemiecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) pol. niemiecki
- uwagi:
- (1.1-2) por. angol • anglik • biola • fiza • gegra • hista • niemiec • matma • polak • przyra • ruski • rela
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Robert Mrózek, Frazemy z etnonimami i choronimami w świetle kulturowej teorii języka, „Opera Slavica” IV/1994, s. 38.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.