Westfalczyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vɛˈstfalʧ̑ɨk], AS: [vestfalčyk]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Westfalii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Westfalczyk Westfalczycy dopełniacz Westfalczyka Westfalczyków celownik Westfalczykowi Westfalczykom biernik Westfalczyka Westfalczyków narzędnik Westfalczykiem Westfalczykami miejscownik Westfalczyku Westfalczykach wołacz Westfalczyku Westfalczycy depr. M. i W. lm: (te) Westfalczyki - przykłady:
- (1.1) Kiedy nazajutrz po bitwie notariusze królewscy zaczęli spisywać jeńców, okazało się, że byli wśród nich rycerze z całej Rzeszy, więc Bawarczycy, Łużyczanie, Szwabowie, Fryzowie, Turyńczycy, Sasi, Frankowie, Westfalczycy, Austriacy, Niemcy znad Renu, Pomorzanie i Inflantczycy[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Niemiec
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) Westfalia
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Westfalia ż, westfalka ż
- forma żeńska Westfalka ż
- przym. westfalski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Leon Koczy, Grunwald: dzień chwały polskiego orężna, s. 28, Nakładem Towarzystwa Społeczno-Oświatowego im. Gen. Władysława Sikorskiego, 1960.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.