Ren

Ren (język polski)

Ren (1.1)

wymowa:: IPA: [rɛ̃n], AS: [rẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. jedna z najdłuższych rzek w Europie przepływająca przez Niemcy oraz Szwajcarię; rzeka graniczna między Szwajcarią a Liechtensteinem; zob. też Ren w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ren	Reny
dopełniacz	Renu	Renów
celownik	Renowi	Renom
biernik	Ren	Reny
narzędnik	Renem	Renami
miejscownik	Renie	Renach
wołacz	Renie	Reny

przykłady:

(1.1) Ren jest najdłuższą rzeką Niemiec.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Nadreńczyk mos, Nadrenka ż, reński mrz, Nadrenia ż

przym. reński, nadreński

związki frazeologiczne:

etymologia:

w języku Celtów Renos → to, co płynie

uwagi:

tłumaczenia:

afrykanerski: (1.1) Ryn
angielski: (1.1) Rhine
arabski: (1.1) راين
baskijski: (1.1) Rhin
białoruski: (1.1) Рэйн m
bułgarski: (1.1) Рейн m
esperanto: (1.1) Rejno
francuski: (1.1) Rhin m
hiszpański: (1.1) Rin m
interlingua: (1.1) Rheno
irlandzki: (1.1) Réin ż
łaciński: (1.1) Rhenus m
łotewski: (1.1) Reina ż
niemiecki: (1.1) Rhein m
nowogrecki: (1.1) Ρήνος m
rosyjski: (1.1) Рейн m
słowacki: (1.1) Rýn m
szwedzki: (1.1) Rhen
tybetański: (1.1) རེན་གཙང་པོ།
włoski: (1.1) Reno m

źródła:

Ren (język niemiecki)

wymowa:: IPA: [ʀeːn]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. Rangifer tarandus^[1], renifer, ren

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) spec. anat. nerka