graniczny (język polski)

słup graniczny (1.1)
wymowa:
IPA: [ɡrãˈɲiʧ̑nɨ], AS: [grãńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dotyczący granicy określonego obszaru
(1.2) końcowy, krańcowy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Incydent graniczny był przyczyną zerwania stosunków dyplomatycznych między tymi dwoma krajami.
(1.1) napływ skażonej wody przez rzeki graniczne (Odra, Bug i wiele innych)[1]
(1.2) U konduktora w pociągu bądź na stacji granicznej kupuje się przejściówkę.[2]
(1.2) Transformacja Lorentza zbiega się do transformacji Galileusza w przypadku granicznym, gdy prędkość jest niewielka.
(1.2) Głosił zasadę partnerskiego kompromisu z władzą, ale w sytuacjach granicznych bywał twardy jak skała[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) przejście granicznesłup / znak / kamień graniczny • pas graniczny • straż graniczna
(1.2) stan graniczny • doświadczenie graniczne
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. granica ż, rozgraniczenie n, rozgraniczanie n, graniczność ż, ograniczenie n, ograniczanie n, pogranicze n, pogranicznik m
czas. graniczyć ndk., rozgraniczyć dk., rozgraniczać ndk., ograniczać ndk., ograniczyć dk.
przym. nadgraniczny, pograniczny, przygraniczny
przysł. granicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stefan Kozłowski, Ekorozwój: wyzwanie XXI wieku, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. z Internetu
  3. Janina Kumaniecka, Saga rodu Słonimskich, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.