kompromis (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃mˈprɔ̃mʲis], AS: [kõmprõmʹis], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) sposób zakończenia dyskusji lub sporu, w którym obie strony rezygnują z części swoich żądań, chcąc zawrzeć porozumienie; zob. też kompromis w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kompromis kompromisy dopełniacz kompromisu kompromisów celownik kompromisowi kompromisom biernik kompromis kompromisy narzędnik kompromisem kompromisami miejscownik kompromisie kompromisach wołacz kompromisie kompromisy - przykłady:
- (1.1) Wiele osób uważa, że osiągnięcie kompromisu jest korzystne dla obu stron.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) osiągać kompromis • zgadzać się na kompromis • dochodzić do kompromisu
- synonimy:
- (1.1) ugoda, konsensus; por. krakowski targ
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kompromisowość ż
- przym. kompromisowy
- przysł. kompromisowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) compromise
- arabski: (1.1) حل وسط, اتفاق وسط
- białoruski: (1.1) кампраміс m
- bułgarski: (1.1) компромис m
- czeski: (1.1) kompromis m
- duński: (1.1) kompromis n
- interlingua: (1.1) compromisso
- islandzki: (1.1) málamiðlun ż
- japoński: (1.1) 和解
- niemiecki: (1.1) Kompromiss m
- norweski (bokmål): (1.1) kompromiss n
- norweski (nynorsk): (1.1) kompromiss n
- rosyjski: (1.1) компромисс m
- słowacki: (1.1) kompromis m
- szwedzki: (1.1) kompromiss w
- turecki: (1.1) uzlaşma
- ukraiński: (1.1) компроміс m
- włoski: (1.1) compromesso m
- źródła:
kompromis (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) kompromis
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kompromis kompromisy dopełniacz kompromisu kompromisů celownik kompromisu kompromisům biernik kompromis kompromisy wołacz kompromise kompromisy miejscownik kompromise / kompromisu kompromisech narzędnik kompromisem kompromisy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kompromis (język duński)
- wymowa:
- Dania: [kɔmproˈmi] lub Dania: [kåmproˈmi]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) kompromis
- odmiana:
- (1.1) et kompromis, kompromiset/kompromis'et, kompromiser/kompromis'er/kompromisser, kompromiserne/kompromis'erne/kompromisserne
- przykłady:
- (1.1) Det er i legen, at børnene udvikler empati, lærer at forhandle, indgå kompromisser samt løse konflikter.[1] → To w zabawie dzieci rozwijają empatię, uczą się negocjować, zawierać kompromisy oraz rozwiązywać konflikty.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) indgå/finde et kompromis → zawrzeć/znaleźć kompromis
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. compromis
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Pædagogisk læreplan for Børnehuset Knolden (da). Børne- og undervisningsministeriet, 2020. [dostęp 2023-09-06].
kompromis (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) kompromis
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.