bitwa (język polski)
bitwa (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲitfa], AS: [bʹitfa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wojsk. bezpośrednie starcie zbrojne wojsk skonfliktowanych stron; zob. też bitwa w Wikipedii
- (1.2) przen. każda inna potyczka, również dla zabawy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bitwa bitwy dopełniacz bitwy bitew / bitw[1] celownik bitwie bitwom biernik bitwę bitwy narzędnik bitwą bitwami miejscownik bitwie bitwach wołacz bitwo bitwy - przykłady:
- (1.1) (…) Mistrz Ulryk wzywa twój majestat Panie i księcia Witolda na bitwę śmiertelną (…).[2]
- (1.2) Majowa inscenizacja jednego z epizodów Powstania Listopadowego, przez ostrołęczan nazywana po prostu bitwą, to jedna z największych atrakcji naszego miasta[3].
- składnia:
- (1.1) bitwa pod + nazwa pobliskiego obiektu geograficznego w N.
- (1.1) bitwa nad + nazwa pobliskiej rzeki w N.
- kolokacje:
- (1.1) rozstrzygająca bitwa • bitwa nad Bzurą • bitwa pod Grunwaldem / pod Termopilami / …
- synonimy:
- (1.1) bój, batalia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) wojna
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bitka ż, bicie n
- zdrobn. bitewka ż
- czas. bić ndk.
- przym. bitewny, bitny
- związki frazeologiczne:
- (1.1) krajobraz jak po bitwie • powiedzenia: nie nuć triumfu przed bitwą • gdzie wielu dowódców, tam bitwa przegrana
- (1.2) bitwa na mokre ścierki
- etymologia:
- pol. bić + -twa[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) betejë ż
- angielski: (1.1) battle
- arabski: (1.1) معركة ż, صراع
- azerski: (1.1) döyüş
- baskijski: (1.1) gudu
- białoruski: (1.1) бітва ż; (1.2) бітва ż
- bułgarski: (1.1) битка ż, сражение n
- chorwacki: (1.1) bitka ż
- czeski: (1.1) bitva ż
- duński: (1.1) slag n
- esperanto: (1.1) batalo
- estoński: (1.1) lahing, võitlus
- francuski: (1.1) bataille ż
- hiszpański: (1.1) batalla ż
- islandzki: (1.1) orusta ż, bardagi m
- kaszubski: (1.1) biôtka ż, pòbitwa ż
- kazachski: (1.1) шайқас
- litewski: (1.1) mūšis m
- łaciński: (1.1) proelium, pugna
- łotewski: (1.1) cīnīties
- mongolski: (1.1) байлдаан, тулалдаан
- niemiecki: (1.1) Schlacht ż
- norweski (bokmål): (1.1) slag n
- nowogrecki: (1.1) μάχη ż
- ormiański: (1.1) կռիվ
- portugalski: (1.1) batalha ż
- rosyjski: (1.1) битва ż, бой m, сражение n
- szwedzki: (1.1) slag n, fältslag n, batalj w, drabbning w, sammandrabbning w, strid w
- udmurcki: (1.1) жугиськон
- ukraiński: (1.1) битва ż
- węgierski: (1.1) csata
- włoski: (1.1) battaglia ż; (1.2) battaglia ż
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑ Henryk Sienkiewicz „Krzyżacy”
- ↑ Gazeta Współczesna, nr 04.18, Białystok, 2005 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 240.
bitwa (język dolnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bitwa
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.