atrakcja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [aˈtrakʦ̑ʲja], AS: [atrakcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. coś wyjątkowo interesującego, dostarczającego przyjemności lub rozrywki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik atrakcja atrakcje dopełniacz atrakcji atrakcji / przest. atrakcyj[1] celownik atrakcji atrakcjom biernik atrakcję atrakcje narzędnik atrakcją atrakcjami miejscownik atrakcji atrakcjach wołacz atrakcjo atrakcje - przykłady:
- (1.1) Atrakcją wieczoru był występ znanej piosenkarki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) atrakcja turystyczna / przyrodnicza / kulinarna / …
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. atrakcyjność ż, atraktant m, uatrakcyjnianie n, uatrakcyjnienie n
- czas. uatrakcyjniać ndk., uatrakcyjnić dk.
- przym. atrakcyjny
- przysł. atrakcyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) attraction
- czeski: (1.1) atrakce ż
- esperanto: (1.1) atrakcio, allogaĵo
- francuski: (1.1) attraction ż
- hiszpański: (1.1) atracción ż
- rumuński: (1.1) atracție ż
- źródła:
- ↑
Hasło „atrakcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.